Movie Review: รีวิว บีลี่เกล สาวน้อยวัยวุ่น ( ビリギャル )

Flying Colors (ビリギャル) เป็นภาพยนตร์แนวตลก – ดราม่าเข้าฉายในปี 2015 ที่สร้างมาจากนวนิยายเรื่อง "Gakunen Biri no Gyaru ga 1 nen de Hensachi o 40 Agete Keio Daigaku ni Geneki Gokaku Shita Hanashi" เขียนโดย  โนบุทากะ ซึโบตะ ที่นำชีวิตจริงของ ซายะกะ โคะบะยะชิ มาเขียน ได้ผู้กำกับอย่าง โนบุฮิโระ โดอิ จาก Be with you  ที่เรียกนํ้าตาจากผู้ชมมาแล้วทั่วทั้งเอเชีย โดยเรื่องนี้ได้นักแสดงนำสาวสุดฮ็อตอย่าง คาซุมิ อาริมุระ จาก little maestra และนักแสดงมากความสามารถอย่าง อะสึชิ อิโตะ จาก  i am a monk

หนังเล่าถึง คุโด้ ซายะกะ สาวแกลแฟชั่นจ๋าที่อยู่ห้องคะแนนโหล่ที่สุดในชั้นเรียน อยู่ ๆ มีเหตุการณ์เปลี่ยนผันชีวิตของซายะกะ จนทำให้ถูกพักการเรียน และระหว่างที่ถูกพักการเรียน แม่ของซายะกะจึงแนะนำโรงเรียนกวดวิชาแห่งหนึ่ง ที่นั่นทำให้ซายะกะได้พบกับอาจารย์ติวเตอร์ โยะชิทะกะ สึโบะตะ ผู้ซึ่งใช้จิตวิทยาในการสอนนักเรียน เปลี่ยนซายะกะจากสาวแกล ไม่เอาไหนมาเป็นเด็กที่ตั้งใจเรียน โดยมีเป้าหมายคือ เข้ามหาวิทยาลัยเคโอให้ได้

ในเรื่องของการแสดงของ คาซุมิ อาริมุระ มารับบทเป็น คุโด้ ซายะกะ เป็นตัวละครในวัยเรียนที่ต้องเจอกับมรสุมชีวิต มันเลยทำให้น่าติดตามถึงความพยายามและการกระทำของตัวละคร สวมบทเป็นตัวละครโดดเด่นมากกว่าเรื่องก่อน ๆ เล่นได้น่ารักดูแล้วอมยิ้ม และมาติดตามการแสดงของ อะสึชิ อิโตะ ที่มารับบท อาจารย์ติวเตอร์ ซึโบตะ ที่โดดเด่นอย่างไม่น่าเชื่อ เป็นการเข้าขาของนักแสดงที่เคมีเข้ากันสุด ๆ

ส่วนตัวละครอาจารย์ซึโบตะที่ใช้เทคนิคจิตวิทยาในการสอน เข้าใจเด็ก มองว่าเด็กทุกคนมีศักยภาพ และเลือกเชื่อว่าไม่มีเด็กคนไหนที่เกลียดความก้าวหน้าของตัวเอง โดยเลือกเนื้อหาการสอนให้เหมาะกับเด็กแต่ละคน นอกจากนั้นยังมีตัวละครครอบครัวอย่างแม่อาจังเป็นบทบาทสำคัญในการดำเนินเรื่องที่คอยสนับสนุนทุกความพยายามของซายะกะ และ พ่อที่จะสะท้อนให้เห็นถึงสังคมครอบครัวในอีกมุมหนึ่ง ที่ทุ่มเทให้กับลูกชายซึ่งเป็นหน้าเป็นตาของครอบครัว แต่ละเลยลูกสาวอย่างซายะกะ ซึ่งเป็นปมของตัวละครที่เรียกน้ำตาไม่ใช่น้อย

ส่วนเรื่องเนื้อหาเริ่มต้นด้วยดราม่าครอบครัวที่ชวนน่าติดตาม ว่าด้วยพ่อที่คิดว่าครอบครัวล้มเหลว จนละเลยลูกสาวอย่างซายะกะและน้องสาวมายูมิ แม้แต่ภรรยาของเขาเอง ผู้เป็นพ่อที่คอยดูแลแต่ลูกชายริวตะเข้มงวด และคาดหวังอยากให้ริวตะเป็นนักเบสบอลมืออาชีพทั้งที่ไม่ใช่ความฝันของริวตะ จนริวตะเกิดความกดดันและมีจุดแตกหักเกิดขึ้น ส่วนซายะกะและมายูมิจึงเป็นแม่อาจังที่คอยดูแลสนับสนุน และไม่ว่าซายะกะจะเจอปัญหาอะไรก็จะคอยอยู่เคียงข้าง แม้แต่ตอนที่ถูกอาจารย์จับได้ว่าสูบบุหรี่จนต้องถูกพักการเรียน แต่กลับเลือกมองในแง่ดีของลูกที่ไม่ขายเพื่อนโดยไม่ต่อว่าอะไรจนทำให้ซายะกะรู้สึกผิดและอยากจะทำอะไรสักอย่างเพื่อแม่ หนังไม่ได้มีจุดพีค เป็นอย่างที่ควรจะเป็น ปมของครอบครัวที่ค่อย ๆ ปลดล็อก

แล้วก็ยังมีหลายซีนที่ดูแล้วรู้สึกสะเทือนใจสุด ๆ ที่ทำซึมไปเลย ไม่รู้ว่าคนที่โดนจริง ๆ จะรู้สึกแย่ขนาดไหน โดยเฉพาะซีนเหตุการณ์เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่อาจารย์นิชิมุระพูดกับซายะกะในห้องเรียน “ขยะอย่างเธอเนี่ยนะจะเข้าเคโอ” เป็นคำพูดที่บั่นทอนสุด ๆ แม้กระทั่งพ่อแท้ ๆ ก็พูดกับซายะกะ “เด็กไม่เอาไหนอย่างแกจะไปรู้อะไร” โดยซายะกะต้องรับมือกับคำพูดดูถูก ทั้งยังต้องตั้งใจเรียนเพื่อให้สอบเข้ามหาวิทยาลัยเคโอให้ได้ ที่ถือว่าหินสุด ๆ และยังต้องอดทนและพยายามมากกว่าคนอื่น ๆ ถึงสองเท่า ความเหนื่อยหน่ายท้อแท้ของตัวละครซายะกะ ไม่ใช่แค่หนังแต่เป็นเรื่องจริง ๆ และมาติดตามเทคนิคการเรียนต่าง ๆ ที่ซายะกะใช้ได้ในหนังเรื่องนี้

Flying Colors หนังวัยรุ่นสไตล์ตลก –ดราม่าที่สร้างจากเรื่องจริง ดูจบโคตรมีพลังบวกแถมยังสร้างมีแรงบันดาลใจ สอดแทรกแง่คิดหลาย ๆ อย่าง ทั้งมุมมองการใช้ชีวิต การเรียน ความเข้าอกเข้าใจในตัวเด็ก และรวมทั้งสะท้อนปัญหาครอบครัวในปัจจุบัน