When I was in Tokyo #7 : เมื่อได้พบนานามนุษย์ญี่ปุ่น…

หลังจากเชื่อมาตั้งนานว่าคนญี่ปุ่นเป็นคนเนี้ยบ มีระเบียบ และมีกำแพงส่วนตัว แต่พอได้มาเจอจริงๆ 1 ปีที่ผ่านมา ทำให้เรารู้ว่าพวกเขามีหลายแบบกันเหลือเกิน ให้เราได้เรียนรู้ นี่อาจจะเรียกว่าเป็นเสน่ห์ของคนชาตินี้ก็เป็นได้

มนุษย์เพื่อนญี่ปุ่น

เชื่อไหม...ในคลาสเรียนรวมกับคนญี่ปุ่นที่มีเด็กต่างด้าวอยู่ 3-4 คน ทั้งเทอมนั้นเราไม่ได้เพื่อนคนญี่ปุ่นจากคลาสนี้เลย เขาไม่สนใจ ไม่เคยคุยกันแม้สักคำ เหมือนมีเส้นบางๆ กั้น ที่มองไม่เห็นหรอกแต่รู้สึกได้ว่ามีอยู่ ต่างจากกลุ่มที่คุ้นเคยกับชาวต่างชาติเป็นอย่างดีโดยสิ้นเชิง ยูอิจิโร่ ฮิโตมิ อิคุมิ คานาโกะ 4 คนนี้คือเพื่อนญี่ปุ่นที่สนิทที่สุด เราเจอกันผ่านทางระบบบัดดี้ของศูนย์ดูแลนักศึกษาต่างชาติ พวกเขาทำมากกว่าเทคแคร์ คอยดึงเราให้เข้าไปอยู่ในสังคมของเขาด้วย ทุกครั้งที่เขาพาเราไปรู้จักกับเพื่อนญี่ปุ่นในกลุ่มของเขา ไม่ได้ทำให้รู้สึกแปลกแยกเลย

มนุษย์ปากไม่ตรงกับใจ

ไม่ใช่ว่ารักแต่ไม่แสดงออกอะไรแบบนั้นนะ แต่เป็นนิสัยของคนญี่ปุ่นที่ไม่ยอมพูดสิ่งที่ตัวเองต้องการออกมา จะใช้วิธีพูดอ้อมเพื่อไม่ให้เสียมารยาท ยกตัวอย่างเช่น เมื่อเราถามยูอิจิโร่ว่า “งานXXXมะรืนนี้ไปด้วยกันป่าว” นางก็จะตอบเราว่า “ถ้าได้ไปก็ดีเนอะ” และด้วยความเป็นคนไทยเราก็พยายามถามต่อเพื่อให้ได้คำตอบ(วันนั้นก็ยังไม่ได้ แต่สรุปนางไปจ้า) มันไม่ใช่ว่าขัดใจอะไรหรอกนะ แต่ทุกครั้งที่เป็นอย่างนี้เราก็จะขำๆ พลางคิดว่าเออก็ดูแคร์กันดีเนอะ 5555

มนุษย์เจ้านายขา

แม้เราจะได้ทำงานแค่ในร้านอาหารไทย แต่เจ้านายญี่ปุ่นก็คือเจ้านายญี่ปุ่น ความเนี้ยบแบบญี่ปุ่นจะต้องมา เวลาเจอฉะโจ(เจ้าของร้าน)เขาก็มักจะสอนว่า เจอลูกค้าให้ยิ้มนะ พูดเสียงดังๆ นะ ขอบคุณทุกครั้งที่คนในครัวทำอาหารออกมาให้นะ ส่วนกับเทนโจ(ผู้จัดการร้าน) การทักทาย3เวลาหลังอาหารต้องมา (และต้องสบตาอีกฝ่ายด้วย) แต่มีอยู่ครั้งนึงที่เราโดนดุจังๆ คือตอนปีใหม่เราไม่ได้ส่งข้อความไปอวยพรเขา วันแรกที่กลับมาทำงานเทนโจถามเลย “ไม่ส่งข้อความมาหน่อยเหรอ เสียดายที่เรียนมานะ” ตอนนั้นช็อค และรีบขอโทษขอโพยยกใหญ่ กลัวแล้วค่า T^T

มนุษย์พนักงานสาวเสียง4 

ประเภทนี้จะพบได้ตามร้านค้าทั่วไป โดยเฉพาะร้านขายของผู้หญิง จะรวมกลุ่มกันเยอะเป็นพิเศษ เช่น ที่ตึก Shibuya109 วันแรกที่เข้าไปรู้สึกว่าเราปวดหูมากกับเสียงของพนักงานหญิงที่เรียกลูกค้าด้วยเสียงที่มากกว่าเสียง 2 อีกเท่าตัว คือทึ่งตรงที่ว่าเขาดัดเสียงแหลมๆ เล็กๆ ขนาดนั้นได้ยังไงทั้งๆ ที่ยังดังอยู่ ยิ่งถ้าทุกร้านพร้อมกันเปล่งเสียงยิ่งทำให้รู้สึกทรมานยิ่งกว่าเดิม บอกตรงๆ ว่าเราไม่สามารถอยู่ตรงนั้นได้นานๆ จริงๆ ถ้าไม่จำเป็น

มนุษย์ผู้ชายไม่จีบผู้หญิง แต่ผู้หญิงต้องจีบผู้ชาย

ตั้งแต่คลิปเอ็มวีสอนหญิงใช้มารยาร้อยเล่มเกวียนของญี่ปุ่นเป็นกระแสเมื่อปีก่อน หลายคนก็ถามว่า “มันต้องขนาดนี้เลยหรอ ?”...อืม มันก็ขนาดนั้นแหละ ผู้ชายญี่ปุ่นเป็นประเภทที่จะไม่ค่อยแสดงความรู้สึกออกมาก่อน ผู้หญิงเลยต้องเป็นฝ่ายกระตุ้นเสียเอง การอ่อยของนางอาจจะไม่ได้ขนาดเต้นรูดเสาโชว์ แต่มันจะเป็นรายละเอียดอะไรเล็กๆ น้อยๆ เช่นการใช้เสียง การใช้สายตามองช้อนให้ดูน่ารักที่ผู้ชายดูไม่ออก ที่เราเคยเจอจะๆ ก็ตอนที่มีลูกค้าสาวเขียนเบอร์โทรหลังใบเสร็จแล้วมายื่นให้เทนโจตอนเราทำงานอยู่ด้วย (เขินแรงมากก >///<)