วูฟญี่ปุ่นครั้งแรกก็ติดใจแล้ว EP7 : เจอผีญี่ปุ่น! ต้องทำยังไง

ตึงๆ ตึงๆ เสียงลมปะทะกับประตู ทำเอาผมตกใจตื่นขึ้นมา

ตอนนี้เป็นเวลารุ่งสางแล้ว ตี4 เดี๋ยวนะ ยังไม่เช้าโว้ยยยย

ผมนอนหงายมองขึ้นไปบนเพดาน เชี่ย!!!!

“ลืมปิดไฟ”

เมื่อตอนค่ำหลังจากกินข้าว แยกย้ายกันเข้านอน ผมก็มานั่งเขียนบันทึกนิดหน่อย

เกี่ยวกับสูตรอาหารใหม่ และเรื่องราวของวันนี้ที่ได้เจอ

บ้าที่สุด เผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ ไฟยังเปิดอยู่ โฮสต์รู้จะด่ากูมั้ยนิ เปลืองไฟแย่ ฮ่าๆ

ว่าแล้วก็ไปห้องน้ำดีกว่า ปวดฉี่ ...

ผมลุกออกไปเข้าห้องน้ำ อากาศค่อนข้างหนาว

ระหว่างทางเดินไป จู่ๆ ผมก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้

“อาหารอร่อยดีนะ”

บรื๊อออออออออออ

ขนลุกซู่ อย่างบอกไม่ถูก ภาพตอนที่ฝันกลางวันผุดขึ้นมาในหัว ผู้หญิงสวยผมยาวคนนั้นเป็นใครก็ไม่รู้

“ใครว้า เพื่อนบ้านแถวนั้นรึเปล่านะ ถ้าเป็นผีก็อย่ามาหลอกกันเลย ขอหวยสัก 30 ล้านก็พอ “

ระหว่างทำธุระก็ครุ่นคิดไป พลางเงยหน้ามองออกไปทางช่องหน้าต่าง

ฝั่งตรงข้ามบ้าน เยื้องไปไกลหน่อย เห็นคนผมยาวน่าจะเป็นผู้หญิงใส่ชุดขาวยืนอยู่หน้าบ้าน

ไฟสลัวๆ นี่มันฉากหนังผีจูออนชัดๆ ไอ้ทิดเอ้ย!! คนบ้าที่ไหนจะมายืนเล่นดึกดื่นแบบนี้

ผมเพ่งตามองอีกครั้งให้แน่ใจ ว่าไม่ได้ตาฝาด   

“ใช่เลย ใช่แน่ๆ โดนแล้วกู”

ผมรีบเดินกลับมาที่ห้องนอน ปิดไฟ

พรึ่บ! เมื่อไฟในห้องดับลง เราจะเห็นแสงสว่างจากไฟถนนข้างนอกบ้าน

“ตายห่าแล้ว ยืนอยู่ตรงหน้าบ้านกูเลยทีนี้”

ผมรีบเอาผ้าคลุมโปง ในใจก็กลัวนะ แต่ก็อยากรู้ว่าใช่คนที่มาเข้าฝันเมื่อตอนกลางวันรึเปล่า

ขอออกตัวก่อนว่า ก็เคยมีประสบการณ์แบบนี้มาบ้างนะ เพราะชอบเข้าวัด ปฏิบัติธรรม ไอ้เรื่องพลังงานบางอย่าง

ไม่ต้องรอคุณริวกูก็เคยสัมผัสมาบ้าง แต่นี่มันญี่ปุ่นไอ้สาส !!!

กูควรทำยังไง ต้องท่องนะโม 3 จบเป็นภาษาญี่ปุ่นมั้ยเนี่ย ภาพหนังผี ผุดขึ้นมาเป็นฉากๆ กูจะถูกสาปมั้ย?

หรือจะโดนลากลงท่อ โถ่วววว  จะเรียกหาผีบ้านผีเรือนให้ช่วยก็ไม่มี พรุ่งนี้จะกรวดน้ำไปให้นะเธอ

ไปเถอะๆ เรามาดี เรามาอย่างเป็นมิตร ชิ๊วๆๆๆ

ผมพยายามข่มตาหลับจนถึงเช้า

ไอ้สัส...หลับไม่ลง เช้าเลย...อดนอนสิครับ

เช้านี้ผมจึงทำกิจกรรมด้วยความงัวเงีย

ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ในระหว่างทานข้าวผมจึงตัดสินใจถามโฮสต์ในสิ่งที่คาใจ

“บ้านเพื่อน ตรงไร่ข้าวไม่มีคนอยู่ เขาไปไหนกันเหรอครับ ผมเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง”

โฮสต์สองคนหยุดกินข้าวทันที มองหน้ากัน แล้วก็พูดกับผมด้วยสีหน้าตื่นตระหนก

“บ้านนั้นเขาย้ายไปอยู่ที่อื่นนานแล้ว ผู้หญิงที่ว่า สวยหน่อย ผมยาวๆ รึเปล่า”

“ใช่ครับ จริงๆ ผมไม่ได้เห็นตัวเป็นๆ แต่ว่าผมฝันเห็นน่ะครับ เลยลองถามดู”

โฮสต์ถึงกับถอนหายใจ แล้วก็เริ่มเล่าให้ผมฟัง.....

“บ้านนั้น แต่ก่อนก็อยู่กันอย่างอบอุ่น แต่ว่าลูกของพวกเขาไม่สบายแล้วก็ป่วยหนักเสียชีวิตไป

คนเป็นแม่ก็เสียใจมาก ไม่กินไม่นอน แล้วก็พลอยมาป่วยไปด้วยอีกคน เขาพากันย้ายออกไปนานแล้ว

บ้านนั้นเลยไม่มีคนอยู่ นานๆ จะมีคนมาปัดกวาด ฉันไม่ได้ข่าวนานแล้ว เคยช่วยเหลือกันสมัยก่อน ตอนเริ่มทำไร่ใหม่ๆ

ว่าแล้วก็คิดถึงพวกเขาจริงๆ ไม่ได้สนิทกันมากเท่าไร แต่พวกเขาก็เป็นคนดีมากๆเลยล่ะ”

มีเรื่องเล่าหลายอย่างเกี่ยวกับพวกเขาแต่ผมไม่อาจจะเอามาเล่าให้ฟังได้ ได้แต่เก็บไว้เป็นบทเรียนเตือนตัวเอง

เย็นวันนั้นผมกับเจ้าโระคุไปที่ศาลเจ้าใกล้บ้าน ที่เราเคยพากันหลงทางรอบก่อน (ตอนนี้ไม่หลงแล้ว)

ผมเอาน้ำใส่ขวดไปด้วย ไหว้พระ สวดมนต์แล้วก็อุทิศส่วนกุศลผลบุญให้ครอบครัวพวกเขาในแบบไทยๆ

ก็ไม่รู้ว่าเขาจะได้รับกันมั้ย เพราะคนละศาสนา แต่ผมกลับรู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก

ขอทิ้งท้ายด้วยคาถาไล่ผีฉบับญี่ปุ่น เรียกว่า คุจิอิน เป็นการใช้จิตเรียกเทพเจ้าเพื่อขับไล่สิ่งชั่วร้าย หรือใช้ในการเดินทางก็ได้

“ ริน เปียว โท ชะ ไค จิน เรทซึ ไซ เซ็น โค....... “

ขอจงโชคดี มีชัย ไม่มีใครมาหาตอนดึกๆนะครับ หึหึ ๆๆๆ